Jedziemy dalej...

Szamszidin Nijazaliew może uważać się za szczęściarza. Mieszkający w Kirgistanie Uzbek został we wtorek uniewinniony przez sąd w Dżalalabadzie ( Kirgistan ). Sprawa o udział w zamieszkach, morderstwa i rozboje ciągnęła się za nim od 2010 roku, kiedy mieszkający obok siebie na południu Kirgistanu Kirgizi i Uzbecy postanowili rzucić się nawzajem powyrzynać. Szło im wyjątkowo dobrze – w samym Dżalalabadzie zginęło blisko pół tysiąca ludzi, tysiące zostały ranne. Spalone domy w Dżalalabadzie i Osz można spotkać jeszcze dzisiaj.

Mam wrodzoną i nieuleczalną przypadłość polegającą na zapominaniu wszelkich tytułów. Niezaśmiecanie sobie mózgu tego typu "niepotrzebnymi" informacjami pozwala mi zarzekać się, że "nigdy tego filmu nie widziałam". W połowie seansu zwykle zaskakuję współoglądających nagłym przebłyskiem pamięci, zdradzając zakończenie. Tytułu książki, o której dziś piszę, też pewnie nie zapamiętam - dla mnie to już na zawsze będzie po prostu  "Ziemniak". Choć samą książkę pamiętać będę jeszcze długo. 

Taka lokomotywa stoi w pobliżu każdej większej stacji kolejowej w b. ZSRR Na Wschodzie pociąg to znacznie więcej niż środek transportu. Bez kolei nie byłoby co najmniej kilkudziesięciu klasycznych rosyjskich piosenek i filmów. W elektriczce (pociągu podmiejskim) dzieje się akcja bardzo dobrze znanego także w Polsce pijackiego poematu „Moskwa-Pietuszki” Wieniedikta Jerofiejewa, dzieła kluczowego dla najnowszej kultury Rosyjskiej. A „Doktor Żywago”? A „Ballada o żołnierzu”? A "Anna Karenina"? Nie mówiąc już o wielkich miastach Syberii, które swój rozwój zawdzięczają właśnie kolei. Trudno się więc dziwić, że podróż pociągiem to znacznie więcej niż przemieszczanie się z punktu A do punktu B. Jak odnaleźć się w tajemniczym świecie wschodnich kolei? Oto poradnik w kilku częściach. Na końcu polecane lektury.

Okładka zajumana ze strony wydawnictwa Czarne Lata 80. w ZSRR były okresem powolnego upadku bardziej wówczas smutnego niż strasznego sowieckiego imperium. Wszechobecne w społeczeństwie poczucie beznadziei w połączeniu z fatalnym stanem gospodarki, utajnianą wojną afgańską i powoli wymierającym komitetem centralnym partii stały się tłem dla opóźnionej o co najmniej kilkanaście lat rewolucji muzycznej. Kino, Grażdanska Oborona, Akwarium to teraz klasycy rosyjskiego (radzieckiego?) rocka. O ich początkach - a czasami końcach – opowiada w książce „Oczami radzieckiej zabawki” Konstanty Usenko.